Nabızâde Nâzım'ın naturalizm akımı etkisinde yazdığı "Zehra" aynı zamanda edebiyatımız ilk psikolojik roman denemesidir. İçerik bakımından çok başarılı olmasa da genel anlamda gayet iyidir. 1894 yılında tefrika edilerek yayınlanan bu eser "kıskançlık" teması üzerine kurulu bir yapıttır. (Ruhsal çözümlemeler) Bu dönemdeki eserlerden dönem hakkında bolca bilgiye sahip olurken, Nabızade Nazım bu olguyu daha da kuvvetlendirmiştir.
Şahıs kadrosu bu eserde diğer dönem eserlerine göre biraz daha kalabalıktır. Suphi Bey ve Zehra Hanım baş kahramanlardan sayılabilir. Zehra; aşırı kıskanç huysuz bir kız olarak tanımlanır. Suphi beyin ise karakteri eser ilerledikçe ortaya çıkar. Zehra ve Suphi evlenir. Ve bunun ardından ev işlerini kolaylaştırmak adına Sırrıcemal adında bir cariye alınır. Sırrıcemal karakteri de ilk başlarda sessiz, anlayışlı bir kız iken eser ilerledikçe zıt bir karaktere bürünecek ve Zehra'nın Sırrıcemal kıskançlığı kocasının Sırrıcemal'e doğru yönlenmesini sağlayacaktır. Eserin sonu ise şaşırtıcı bir şekilde son bulmaktadır.
Eserde anlatılmak istenen, olaylar üzerinde durmaktan ziyade kişiler üzerindeki etkileri göstermek daha mühim görülmüştür. Bakış açısı değerlendirildiğinde eser romantizm etkisi altında olduğu düşülürken, kader şekillenmesi ve çevrenin kader üzerindeki etkisinden dolayı naturalizm etkisi daha ağır basmaktadır.
Eser kısa olmasında dolayı kısa bir sürede bitecektir. İyi okumalar.!
Küçük K.
0 yorum:
Yorum Gönder